Fragmenty zagrody dworu w Rasiai
Dwór Rasiai jest opuszczony i rozpada się w coraz większą ruinę. Unikalny kod w rejestrze dóbr kultury jest 872.
We wczesnych czasach WKL terytorium dworu w Rasiai należało do województwa trockiego. W 1562 r. Rasiai jest wymieniany jako majątek królewski, w którym podatki są pobierane przez starostę. W 1766 r. Rasiai zostały przekazane prawem majoratu szlachcicowi tatarskiego pochodzenia Mateuszowi Baranowskiemu. W 1784 r. wśród zarządców majątku wymienia się nazwiska M. Baranowskiego i Patiltisa. W 1827 r. we dworze były trzy domy zamieszkałe przez 15 osób. W 1837 r. właścicielką drewnianego dworu w złym stanie była Elżbieta Konarska-Jagmin, wdowa po Janie Nepomuku Jagminie.
W latach osiemdziesiątych XIX wieku litewski działacz społeczny Jonas Basanavičius, który mieszkał w okolicy, kilkakrotnie odwiedził dworek w Rasiai. W 1885 r. posiadłość liczyła 492 ha ziemi, 9 murowanych i 8 drewnianych budynków.
Właściciel, Joachimas Galeras i inni z rodziny Galerasów, którzy posiadali majątek od drugiej połowy XIX wieku do 1928 roku, zmechanizowali gospodarstwo i nieustannie pracowali nad hodowlą lepszych ras zwierząt. Pod koniec XIX wieku majątkiem zarządzał właściciel ziemski i inżynier miejski Ričardas Galeras. W 1909 r. majątek należał do Joachima Galera. Właściciel był jednym z pierwszych w regionie, który nabył konne maszyny do pozyskiwania drewna. W 1919 r. szkoła podstawowa w Rasiai została przeniesiona do domu niemieckigo rolnika dworskiego Germana , uczęszczało do niej około 40 dzieci chłopskich. Po śmierci Joachima Galerasa w 1928 r. majątek przejęła jego żona, Joana Galerienė, bardzo aktywna postać w życiu społecznym regionu Vilkaviškis. Ostatnim znanym właścicielem dworu był Litwin Kupčiūnas, który w latach powojennych wraz z rodziną został zesłany na Syberię. W czasach sowieckich planowa struktura dworu została zniszczona, a budynki zostały wykorzystane do trzymania zwierząt z kołchozu. Po odzyskaniu niepodległości dwór został zwrócony rodzinie Kupčiūnasów, ale niektóre budynki dworu uległy zniszczeniu lub zostały opuszczone.
Źródło: https://kvr.kpd.lt