Cmentarz tatarski
Cmentarz został założony w Vinkšnupiai, na powierzchni prawie jednego hektara ziemi (zgodnie z Rejestrem Dóbr Kultury, 9546 metrów kwadratowych) od XVIII wieku, kiedy Tatarzy przybyli na te tereny. Cmentarz jest miejscem pochówku m.in. członków rodziny Baranowskich, której korzenie sięgają czasów Witolda Wielkiego.
Cmentarz został założony w Vinkšnupiai, na powierzchni prawie jednego hektara ziemi (według rejestru dóbr kultury 9546 metrów kwadratowych), od XVIII wieku, kiedy Tatarzy przybyli na te tereny. Cmentarz jest miejscem pochówku m.in. członków rodziny Baranowskich, której korzenie sięgają czasów Witolda Wielkiego.
Nagrobki są bardzo zniszczone, zniekształcone i zwandalizowane, ale napisy na niektórych z nich są nadal czytelne gołym okiem. Najstarszy zachowany nagrobek został wzniesiony w 1810 roku. Teksty wyryte są w języku arabskim, polskim i rosyjskim. Najbardziej ozdobne obeliski pochodzą z okresu od połowy XIX do początku XX wieku.
Spacerując po cmentarzu tatarskim można zauważyć, że był on niegdyś otoczony ogrodzeniem z naturalnych kamieni polnych.
Stary cmentarz tatarski w Vinkšnupiai jest wpisany do rejestru dziedzictwa kulturowego jako obiekt chroniony przez państwo. Historyczne (pamiątkowe) znaczenie cmentarza, który zachował się na niewielkim wzniesieniu o powierzchni 0,95 hektara, określają różne małe konstrukcje architektury krajobrazu i formy sztuki plastycznej – kamienne nagrobki. Znajdują się na nich inskrypcje i epitafia w języku polskim, arabskim i rosyjskim dotyczące wieku, stanu cywilnego i stanowisk służbowych pochowanych tu Tatarów. Inskrypcje wyryte są literami pisanymi lub maszynowo, w szerokiej gamie czcionek. Istnieją nagrobki oznaczone jedynie sierpem półksiężyca. Najstarszy zachowany nagrobek pochodzi z 1810 roku.
Kamienne nagrobki
Obiekty małej architektury krajobrazu i formy sztuki plastycznej – kamienne nagrobki (-; na nagrobkach znajdują się inskrypcje i epitafia w języku polskim, rosyjskim i arabskim dotyczące wieku, stanu cywilnego i stanowisk służbowych pochowanych tu Tatarów. Inskrypcje są wyryte literami pisanymi lub maszynowo, przy znacznej różnorodności czcionek. Istnieją nagrobki oznaczone jedynie sierpem półksiężyca. Najpiękniejsze obeliski z szarego granitu powstały w środku XIX w., a początku XX w. Najstarszy zachowany nagrobek pochodzi z 1783 r. Część nagrobków jest zniekształcona, inskrypcje trudne do odczytania, stan dostateczny; FF nr 4, 6-9; 2013. ); ogrodzenie wykonane jest z naturalnych kamieni polnych (wysokość 0,30 m; z kamiennego ogrodzenia, które otaczało całe terytorium cmentarza, zachował się tylko jego fragment na południowo-wschodnich obrzeżach, stan jest zadowalający; FF nr 2; 2013).
Pochowanych jest tu wielu Tatarów i Litwinów, którzy swoją działalnością zapisali się w historii narodu: J. Vilčinskas, syn generała Straży Granicznej Vilčinskasa (zm. w 1907 r.), Josifas Chasanovičius, syn imama z Vinkšnupiai, kapitan Aleksandras Bučackis, uczestnik powstania 1863 r. (zm. w 1864 r.) i inni.
Transkrypcja nagrobka Mustafy Baranowskiego z 1824 r.
Generał dywizji Mustafa Baranowski, słynny uczestnik Powstania Kościuszkowskiego, który zmarł w 1800 roku, jest pochowany na starym cmentarzu tatarskim w Vinkšnupiai. Jego przodek Tuhanas Baranovski przybył na Litwę z Dagestanu za panowania Witolda Wielkiego. Jeden z przedstawicieli rodu otrzymał za swoją służbę Vinkšnupiai i okoliczne wsie, ożenił się z Litwinką, a następnie wojowniczy ród Baranowskich szeroko się rozprzestrzenił.
1. Lā illā Allāh,
2. Muhammad rasūl Allāh.
3. Mustafa Baranowski
4. Z Makowszczyny.
5. D[nia] 22 Ojezdy [rnika]
6. 1824.
Inne bardziej znane pochówki
1. Elżbieta Baranowska, 1766 (1746?),
2. Marianna Ułan, 1863 r,
3. gen. Mustafa Baranowski, 1800.
Stary cmentarz tatarski w Vinkšnupiai również jest włączony do szlaków turystycznych.
W 2008 r. sprzątając terytorium na pamiątkę cmentarza postawiono granitowy kamień pamiątkowy.
Cmentarz jest pielęgnowany przez gminę Bartnininkai. Wiosną 2008 roku, dzięki staraniom ówczesnego naczelnika gminy (a. a. Petrasa Čirvinskasa), zaniedbany do tej pory stary cmentarz tatarski został oczyszczony z zarośli, pomniki, które były w krytycznym stanie, zostały wskrzeszone i oczyszczone, a w pobliżu cmentarza postawiono kamień pamiątkowy, który podkreśla znaczenie tego miejsca.